Özlüyorsun be abi.
Herşeyini özlüyorsun.
Hayatını gözlerinde buluyor,
Onu hayatın yapıyorsun.
Umudunu saçlarına saklıyorsun,
Umudun bitmek üzereyken,
Saçlarını kokluyorsun
Ve yeniden hayata bağlanıyorsun.
Canını canına katıyorsun,
Ömrünü,
Ömrüne adıyorsun.
Tereddüt etmeden bir adım öteye herkesi atabiliyorsun,
Ama o'nu atmayı bırak, kendin bile kopamıyorsun.
Özlüyorsun bir adım uzaklaşsan.
Herkese yabancılaşsan, herkesten kaçsan ;
Bakışlarındaki aşk denizinde
Boğulmaya atlıyorsun.
Boğuldukça mutlu oluyorsun.
Hiçbir saniyenden ayıramıyorsun,
O olmasa bile, hayalini yanına alıyor,
Başını göğsüne yerleştiriyorsun
Hani kalbinde yaşatıyorsun ya
Kulağını kalbine koyduğunda
Kendi seslerini duyuyor.
Mutluluğunu yüzündeki gülümsemeden anlıyorsun.
Onu üzdüğünde kahroluyor,
Her sinirlendiğinde kendini içten içe öldürüyorsun.
Tutuyor elini, kalbine koyuyor.
İşte o an hayatın yeniden kalp atışlarında filizleniyor.
Kulağının arkasına çiçek takıyorsun,
O, çiçeği yüreğinde büyütüyor
Özene bezene bakıyor,
Hissediyorsun.
Hissediyorum özlediğini beni,
İşte bende böyle özlüyorum seni.
Burak Karaçam
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder