Yitiyorsun

Hatırlıyorum. 

Ansızın bir gece sensiz kalmıştım. 

Bir Yıldız Tilbe şarkısında kaybetmiştim benliğimi. 

Aradan 4 ay geçmesine rağmen nasıl olduysa,

Bulamamıştım kendimi. 

Ruhuma dönememiştim. 

Sığmıyordum, gözyaşlarımın ağırlığından.

Yüreğine bakmak istediğimde ise, 

Kapıda kalmıştım. 

Yabancılaşmıştım. 

Issız gecelerde kavga ve kaosun karanlığında boğulmuştum, 

Gözlerinin, yüreğinin denizinde hapsolmak yerine. 

Bi’nevi yok olmuştum. 

Var oluşunun güzelliğini izlemek yerine. 

Ciğerlerime izmaritler doldurmuştum,

Kokunun tazeliğinde bin bir çiçek açtırmak yerine. 

Ve sen bütün bunlara rağmen gülüyorsun, 

Ağlanacak haline. 

Yitiriyorum seni, 

Bitiyorsun kalbimde. 

Ancak hala bilmiyorsun, 

Yitip bittiğin gün kalbimde, 

Ben sadece bir çiçek olacağım toprağında filizlenen. 

Ben yokluğunda ölmüştüm, 

Sen pişmanlığında yanacaksın. 

Ve herkes tarafından bilinir ki, 

Yanarak can vermek, 

En acılı şekilde ölmektir. 

Burak Karaçam